mòro
Door: Zoë Feith
Blijf op de hoogte en volg Zoë
30 Januari 2014 | Curaçao, Willemstad
Het duurde even, maar ik heb nu de tijd genomen om een blog te kunnen schrijven. Vrijdag 24 januari zijn Amber, Nathan, Jamie en ik vertrokken vanuit Nederland naar Curaçao. Een gek gevoel om je vrienden, familie en alle andere mensen achter te laten. Afscheid nemen was moeilijk maar ging sneller dan dat ik zelf had verwacht. Ik had ervoor gezorgd dat er geen vriendinnen, vrienden of andere familieleden bij het afscheid waren, alleen mama, Hans en papa. Na veel zwoegen wogen mijn koffers gelukkig 43 kilo en mochten de koffers dus, zonder kosten, mee naar Curaçao.
Na een lange reis van negen én een half uur kwam wij aan in Curaçao. Daar maakte wij eigenlijk al meteen het eerste avontuur mee: met z’n vijftienen in een busje met daarbij de koffers. Het paste net en na een kort ritje kwamen wij aan bij Wereldstage. Via Wereldstage heb ik mijn stage, vergunning en huisvesting geregeld om voor vijf maanden stage in Curaçao te kunnen verblijven. Na een hapje en drankje werden wij met een grote groep begeleidt naar Pietermaai. Daar kregen wij de kamers verdeeld waar Nathan, Jamie, Amber en ik de aankomende week zouden verblijven. Dit is een tijdelijke oplossing totdat het huis, waar wij met z’n vieren zullen verblijven, vrij is. Amber en Nathan kregen beide een één persoonsstudio en Jamie en ik besloten om samen in een twee persoonsstudio te gaan. Na ons kort te hebben omgekleed zijn wij paar noodzakelijke boodschappen wezen doen. Wij zijn daarna even naar de pondjesbrug geweest om al een stukje van Curaçao te zien. Lekker een hapje gegeten en zo lang mogelijk wakker te blijven om een zo minder last te hebben van een jetlag.
Het weekend dat daarop volgde heerlijk rustig aangedaan. Heerlijk twee dagen naar Saint Tropez oceaanclub geweest, om lekker te zonnen. Ook al ben ik niet zo bruin geworden, je ziet het toch. Ik merkte al snel dat wennen voor mij, zoals ik al dacht, moeilijk ging. Ik kreeg al een heimwee gevoel toen ik het vliegtuig in ging. Gelukkig heb ik drie lieve mensen die mij echt steunen als het juist even niet zo lekker gaat. Vooral bezig zijn met verschillende activiteiten, helpt echt al heel veel. Niet te veel aan thuis denken en vooral mijzelf de tijd geven om te wennen. Maandag 27 januari begonnen Jamie en ik met onze stage wat best even wennen was. Een heel ander land, een andere cultuur en een ander ritme zorgen ervoor dat je even schrikt. Gelukkig hebben wij een aardige praktijkbegeleider, die ons veel verteld over het eiland. Dit zorgt voor een korte inburgeringscursus tijdens onze stage. In Pietermaai hebben wij echt wel ons plekje al een beetje gevonden. Iedereen is hier heel sociaal en betrokken ons meteen overal bij. Zo zijn wij vandaag met een stuk of twintig mensen uiteten geweest voor de verjaardag van Kiki. Een positief begin is al het halve werk.
Tot mijn volgende blog!
Na een lange reis van negen én een half uur kwam wij aan in Curaçao. Daar maakte wij eigenlijk al meteen het eerste avontuur mee: met z’n vijftienen in een busje met daarbij de koffers. Het paste net en na een kort ritje kwamen wij aan bij Wereldstage. Via Wereldstage heb ik mijn stage, vergunning en huisvesting geregeld om voor vijf maanden stage in Curaçao te kunnen verblijven. Na een hapje en drankje werden wij met een grote groep begeleidt naar Pietermaai. Daar kregen wij de kamers verdeeld waar Nathan, Jamie, Amber en ik de aankomende week zouden verblijven. Dit is een tijdelijke oplossing totdat het huis, waar wij met z’n vieren zullen verblijven, vrij is. Amber en Nathan kregen beide een één persoonsstudio en Jamie en ik besloten om samen in een twee persoonsstudio te gaan. Na ons kort te hebben omgekleed zijn wij paar noodzakelijke boodschappen wezen doen. Wij zijn daarna even naar de pondjesbrug geweest om al een stukje van Curaçao te zien. Lekker een hapje gegeten en zo lang mogelijk wakker te blijven om een zo minder last te hebben van een jetlag.
Het weekend dat daarop volgde heerlijk rustig aangedaan. Heerlijk twee dagen naar Saint Tropez oceaanclub geweest, om lekker te zonnen. Ook al ben ik niet zo bruin geworden, je ziet het toch. Ik merkte al snel dat wennen voor mij, zoals ik al dacht, moeilijk ging. Ik kreeg al een heimwee gevoel toen ik het vliegtuig in ging. Gelukkig heb ik drie lieve mensen die mij echt steunen als het juist even niet zo lekker gaat. Vooral bezig zijn met verschillende activiteiten, helpt echt al heel veel. Niet te veel aan thuis denken en vooral mijzelf de tijd geven om te wennen. Maandag 27 januari begonnen Jamie en ik met onze stage wat best even wennen was. Een heel ander land, een andere cultuur en een ander ritme zorgen ervoor dat je even schrikt. Gelukkig hebben wij een aardige praktijkbegeleider, die ons veel verteld over het eiland. Dit zorgt voor een korte inburgeringscursus tijdens onze stage. In Pietermaai hebben wij echt wel ons plekje al een beetje gevonden. Iedereen is hier heel sociaal en betrokken ons meteen overal bij. Zo zijn wij vandaag met een stuk of twintig mensen uiteten geweest voor de verjaardag van Kiki. Een positief begin is al het halve werk.
Tot mijn volgende blog!
-
30 Januari 2014 - 15:57
Eric:
Goed om te lezen dat je er werk van maakt. Ik had ook niet anders verwacht. K'ben benieuwd wat voor een beeld je hier kunt schetsen. We kunnen je nu op Facebook volgen, we Skypen en nu kunnen we lezen of je wellicht literaire aspiraties hebt.
Zonder kaders is niet erg, het biedt je vaak juist onvoorziene mogelijkheden.
-
30 Januari 2014 - 18:39
Petra:
Hoi meiske,
Blij dat je een goed begin hebt gemaakt. Tuurlijk is het wennen, zo vanuit Zutphen in een andere cultuur. Maar je bent er immers 5 maanden en waarschijnlijk wil je niet eens meer terug. Ik blijf je blog ook volgen en hoop op leuke foto's op facebook. Liefs, je tante uit Almelo -
30 Januari 2014 - 20:02
Lisa:
Fijn om te lezen dat alles goed gaat liefje! Zoals ik al zei, geef jezelf lekker de tijd om te wennen. Komt helemaal goed! Ben super trots op je!
Een hele dikke kus&virtuele knuffel,
Lisa -
05 Februari 2014 - 19:43
Opa Derk:
Lieve Zoë, Met plezier je eerste blog gelezen. Kan vanuit eigen ervaring je gevoelens van heimwee begrijpen! Ook hoe belangrijk vrienden dan zijn! Heel goed het verleden even achter je te laten, want alles wat je nu meemaakt zijn wel je eerste gebeurtenissen, die je op eigen benen meemaakt. Voor zover ik je ken, zal dat zeker lukken! Weet, dat wij Fini en ik aan je denken. Wat zul je straks veel te vertellen hebben Maar vooral heb samen met de anderen een heel mooie tijd daar in Curaçao! Een dikke zoen van Fini en opa Derk. -
13 Februari 2014 - 14:43
Fons Jansen:
Ha die lieve Julia Roberts,
Wat leuk om jou op Facebook te zien voorbij komen.
Ik had al het een en ander van Hans en Mama over je gehoord.
Zorg, dat je geniet en niet te veel naar die jongens kijken!!
Groetjes, Fons -
13 Februari 2014 - 14:51
Zoë:
Hoi lieve allemaal,
Dankjulliewel voor alle lieve berichtjes! Doet mij altijd heel goed als het even iets minder lekker loopt.
Ik zou proberen mijn blog wekelijks of in ieder geval om twee weken bij te houden.
Veel liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley